06429nam0a22003731  45000010008000000050017000080100018000250350013000431000041000561010008000972000096001052100039002012150053002402600009002933200068003023271181003703303962015516060035055136060045055486060035055936060020056286060023056486060020056716760022056917000044057137120026057578010042057838520075058258560044059009090012059449200021059569600034059779700044060111-2607120220928145251.0  a9789608703346  l10027650  a20191001d2018       y0grey010503  ga0 agre1 aΜεταφυσική της τεχνηςeκείμεναfΑθηνά Δ. Μιράσγεζη  aΑθήναcΕυριδίκηd2018  a315 σ.cεικ. ασπρ. & έγχρ.d24 εκ.  c2018  aΠεριέχει βιβλιογραφικές αναφορές.1 aΕυχαριστίες. -- Λέξεις για έργα τέχνης. -- Υπάρχει το έργο τέχνης;. -- Η τέχνη φυλακισμένη στις τέσσερις διαστάσεις του χώρου. -- Ο χρόνος του Προμηθέα Δεσμώτη: έγκλημα και τιμωρία. -- Το κόκκινο ως ρήμα: Γιώργος Λάππας. -- Η διαδρομή ενός καλλιτέχνη που άλλαξε πορεία: Wassily Kandinsky. -- Η τέχνη συνομιλία με το ασυνείδητο. -- Edward Hopper: Η μεταφυσική της τρίτης χιλιετίας;. -- Φωτογραφία και εξουσία. -- Η μάσκα του James Ensor. -- Αισθησιακότητα και πορνογραφία στον Nagisa Oshima. -- Η τρέλα ως τεχνική στη φιλοσοφία και στην τέχνη. -- Karlheinz Stockhausen: ένστικτο της σκληρότητας και καλλιτέχνες. -- Τα μάτια ως τόπος ή το σύμπλεγμα της Ιούς. -- Πρώτες δημοσιεύσεις. -- Κατάλογος έργων τέχνης.  aΣαλόνι Δεύτερης Θέσης, με αεροπορικά καθίσματα. Ένα δωμάτιο καθοδόν είναι αυτό που βλέπουμε στον πίνακα του Edward Hopper. Το δωμάτιο / βαγόνι είναι τρύπιο, δεξιά κι αριστερά του επιτίθεται, από τα παράθυρα, το φως. Το πάτωμα έχει λεκιάσει, ήλιος εσωτερικού χώρου έχει καταλάβει το πάτωμα. (Τα λεκιασμένα δωμάτια δίνουν και παίρνουν στον Hopper). Στο τέλος της ζωής του, ο ήλιος εσωτερικού χώρου έγινε το αγαπημένο θέαμα του Hopper. (Τα ανθρωπάκια του λιάζονται μέσα στα σπίτια τους). Τι ρόλο παίζει η κλειστή κρυφή πόρτα; Κρύβει τον καπετάνιο; Αποκαλύπτει μια είσοδο κινδύνου; Ακυβέρνητο το πουθενά; Οι επιβάτες ίσως είναι μόνοι, μόνοι βρεθήκαν περικυκλωμένοι από το φως. Και οι δύο κυρίες έχουν παίξει σε άλλους πίνακες, όπου έχουν υπάρξει επαγγελματίες θεατές - έχουν πληρώσει εισιτήριο για να δουν. Η μία εδώ αντάλλαξε το φως με ένα καλό βιβλίο. Οι άδειες θέσεις δεν είναι κενές, είναι οι δικές μας. Ο καλλιτέχνης είναι πεπεισμένος ότι το έργο που φέρει την υπογραφή του είναι ολότελα δικό του, και να, που εκεί πάνω, βρίσκει αντιμέτωπο τον θεατή. Κάθε φορά που τα μάτια του θεατή αγκιστρώνονται μέσα στο έργο τέχνης - αγκιστρώνονται σημαίνει δύο πράγματα ταυτόχρονα: ρίχνουν άγκυρα και πιάνονται στ' αγκίστρι. Κάθε φορά λοιπόν που τα μάτια του θεατή αγκιστρώνονται μέσα στο έργο τέχνης, το έργο τέχνης αφυπνίζει αισθήσεις και νου του θεατή. Κι αυτός αρχίζει να γεννοβολά λέξεις... Πόσο ασφαλές νόμισμα είναι όμως οι λέξεις; Μπορούμε να βασιστούμε πάνω τους χωρίς να σωριαστούμε μαζί τους; Ένα κουρέλι είναι πια η γλώσσα για τον Heidegger, ένα μαζικό μέσο μεταφοράς, αδέσποτο, που χρησιμοποιούμε τυχαία, αδιάφορα και μηχανικά - κάπως όπως το τραμ. Οι λέξεις αποβλακώνουν, για τον Nietzsche, κάνουν το πρωτόγνωρο κοινότυπο. Μία φορά στο Συμπόσιο κι άλλες δυο φορές στο Σοφιστή επανέρχεται ο Πλάτων στον ορισμό της ποίησης, δηλαδή της δημιουργία, ως μετάβασης από το μην ον στο ον, από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Τι μπορεί όμως να σημαίνει ότι η τέχνη προέρχεται από το μηδέν; Ex nihilo nihil fit, έλεγαν οι Λατίνοι. Από το μηδέν γεννιέται το μηδέν - υπάρχει το έργο τέχνης; Γράφει ο Van Gogh στον αδελφό του Theo: "Πρέπει να 'χει πεθάνει κανείς πολλές φορές για να ζωγραφίσει έτσι". [Περιγραφή από το οπισθόφυλλο του βιβλίου].0 aΤέχνηxΦιλοσοφία0 aΜεταφυσική στην τέχνη0 aΤέχνηxΨυχολογία0 aArtxPhilosophy0 aMetaphysics in art0 aArtxPsychology  a701v22η έκδ. 1aΜιράσγεζηbΑθηνά Δ.4070  aΕυριδίκη4650 0aGRbNATIONAL GALLERYc20191001gAACR2  aINSTbLIBRARYe20191001h701 ΜΙΡp036000029677q036000029677t1uBK  d/webopac/covers/9789608703346_26071.jpg  b0027220  cΔΩΡΕΑz2019  a2019-10bΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ  aΜΕΝΤΖΑΦΟΥbΕΛΕΝΗz2019-10