05142nam a2200301   45000010008000000050017000080100019000251000041000441010013000852000146000982100083002442150041003272600009003683000140003773303685005176010100042026060038043026060056043406060059043966760014044557020053044697020028045227120074045508010042046248520075046669090012047419200087047531-8499920230117104648.0  a9789608925373.  a20230116d2023####m  y0grey0103    ga  agreaeng1 aNouveau réalismefσύνταξη κειμένων - επιμέλεια έκθεσης Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau, Marion Meyer  aΑθήνα cΊδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρήd2023  a320 σ.cεικ. εγχρ.d29 εκ.  c2023  aΈκθεση: Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, Αθήνα, 11 Ιανουαρίου-9 Απριλίου 2023.  aΤο Nouveau Réalisme, ή Νέος Ρεαλισμός, είναι ένα από τα μείζονα καλλιτεχνικά κινήματα του 20ου αιώνα. Αναπτύχθηκε σε μια εποχή μεταίχμιο της Ιστορίας, όπου η τέχνη έπαψε να χαρακτηρίζεται μοντέρνα για να ονομαστεί σύγχρονη. Κάποια από τα δεκατρία μέλη που συγκρότησαν το κίνημα σήμερα συγκαταλέγονται στα διάσημα πλέον ονόματα, με ισχυρό καλλιτεχνικό στίγμα. Οκτώ από αυτούς τους καλλιτέχνες ήταν παρόντες στις 27 Οκτωβρίου του 1960, ημέρα της υπογραφής μιας κοινής διακήρυξης που είχε συντάξει ο κριτικός τέχνης Pierre Restany και η οποία όριζε συνοπτικά τον Νέο Ρεαλισμό ως τις «νέες αντιληπτικές προσεγγίσεις του πραγματικού». Οι καλλιτέχνες αυτοί ήταν, με αλφαβητική σειρά, οι Arman, François Dufrêne, Raymond Hains, Yves Klein, Martial Raysse, Daniel Spoerri, Jean Tinguely και Jacques Villeglé. Αργότερα, και μετά από πρόσκληση του Restany, προστέθηκαν στην ομάδα οι César, Mimmo Rotella, Niki de Saint Phalle, Gérard Deschamps και εν συνεχεία ο Christo. Τα περισσότερα από τα κοινά σχέδιά τους ξεδιπλώθηκαν ανάμεσα στο 1960 και το 1963 και συνεχίστηκαν με πιο αραιούς ρυθμούς μέχρι το 1970, χρονιά που η ομάδα γιόρτασε πανηγυρικά στο Μιλάνο τη δέκατη επέτειο από την ίδρυσή της. Ο όρος Ρεαλισμός, που επέλεξε ο Restany, δεν ήταν τυχαίος. Αποτελούσε αναφορά στο καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στη Δυτική Ευρώπη στα μέσα του 19ου αιώνα. Στον εικαστικό τομέα, κύριος εκπρόσωπός του υπήρξε ο Gustave Courbet, ο οποίος τον χαρακτήρισε ως «την άρνηση του ιδεώδους». Ακολουθώντας το παράδειγμά του, τα μέλη του Νέου Ρεαλισμού ήρθαν να μεταγράψουν στην τέχνη τους τη δική τους αντίληψη για τον κόσμο, μέσα σε μια κοινωνία βιομηχανοποιημένη πλέον, αστική στο μεγαλύτερο μέρος της, και στην οποία κυριαρχούν η διαφήμιση και η μαζική παραγωγή. Οι αισθητικές επιλογές και οι καλλιτεχνικοί προβληματισμοί των μελών του εφήμερου αλλά σημαντικού αυτού κινήματος τους κατέστησαν πρωτοπόρους σε πολλά επίκαιρα ζητήματα που υπερβαίνουν τα όρια της τέχνης: όπως η αμφισημία του ρόλου της βιομηχανίας, η σπουδαιότητα της ανακύκλωσης, η αναγκαιότητα αναθεώρησης θεμάτων που άπτονται της κλιματικής αλλαγής και της οικολογίας.  aΊδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή (Αθήνα)xΕκθέσεις0 aNouveaux Realistes (Group artist)0 aNouveaux Realistes (Group artist)xΕκθέσεις0 aNouveaux Realistes (Group artist)xExhibitionsyGreece  a709.04080 1aΚουτσομάλλη-MoreaubMarie42204070 1aMeyerbMarion4080422002aΊδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή4650  aGRbNATIONAL GALLERYc20220603gAACR2  aINSTbLIBRARYe20230117h709.04080 NOUp036000034238q036000034238uBK  b0029614  aΊδρυμα Βασίλη και Ελίζας ΓουλανδρήcΔΩΡΕΑz2023