08550cam0a22003011  45000010008000000050017000080100018000251000041000431010008000842000222000922100031003142150022003452600009003673200073003763274742004493302506051916000092076976000092077896000084078816060043079656760011080087000061080197120018080808010042080988520075081409090012082159200021082271-8549920230915153133.0  a9789605050054  a20230915d2012    m  y0grey010305  ga0 agre1 aΟ ελληνικός υπερρεαλισμός και η κατασκευή της παράδοσηςe"εκατό χρόνια πέρασαν και ένα καράβι"fΜιχάλης Χρυσανθόπουλος  aΑθήναcΆγραd2012  a359 σ.d21 εκ.  c2012  aΠεριέχει βιβλιογραφία και ευρετήριο.1 a Εισαγωγή. -- Μέρος Α': Ο ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ: ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Προέλευση και δυναμική του υπερρεαλισμου: Αποτίμηση από έναν συγχρονό του. -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Οι βασικές έννοιες και πρακτικές του υπερρεαλιστικου εγχειρήματος. - 1. Η πρακτική της αυτόματης γραφής. - 2. Το όνειρο ως υπερρεαλιστική πρακτική. -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ: Ο στόχος του υπερρεαλιστικου εγχειρήματος: Η κατασκευή της παράδοσης. -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ: Ο υπερρεαλισμός και στην Ελλάδα: Προϋποθέσεις, γεγονότα, τοποθετήσεις: 1. Μαρξισμός και ψυχανάλυση. - 2. Η ιδιότητα του υπερρεαλιστή. - 3. Η κριτική στον γλωσσικό θετικισμό. - 4. Οι στόχοι και τα κυριότερα συμβάντα. -- ΜΕΡΟΣ Β': Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Ανδρέας Εμπειρίκος: Η αυτόματη γραφή και η ποιητική της επιθυμίας: 1. Αυτόματη γραφή και μεταφορικότητα. - 1.1. "Υψικάμινος": Ένα μανιφέστο για την αυτόματη γραφή. - 1.2. Η μεταφορική λειτουργία της συλλογής "Υψικάμινος". - 1.3. Η κριτική και η "Υψικάμινος". - 2. Η ποιητική της επιθυμίας. - 2.1. Η "Ενδοχώρα" της επιθυμίας. - 2.2. Η "Προσωπική μυθολογία" της επιθυμίας. -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ: Η κριτική συμβολή του Ν. Κάλας στην κατασκευή της λογοτεχνικής παράδοσης: 1. Προετοιμάζοντας το έδαφος: 1. Προετοιμάζοντας το έδαφος. - 2. Από το μαρξισμό στην ψυχαναλυτική κριτική. - 3. Παράδοση και πρωτοπορία. - 3.1. Κατά του ρεαλισμου. - 3.2. Ο ρόλος της ποίησης του Καβάφη στην κατασκευή της λογοτεχνικής παράδοσης. - 3.3. Ο ρόλος της κριτικής στον Παλαμά στην κατασκευή της λογοτεχνικής παράδοσης. -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Εμπειρίκος και Κάλας: Από το "ανέφικτο" περιοδικό στην αποσιώπηση: 1. Οι κοινές δραστηριότητες των υπερρεαλιστών: Το "ανέφικτο" περιοδικό. - 2. Ο "διάλογος" που αποσιωπήθηκε: Ο Ν. Κάλας για τις προϋποθέσεις της ποίησης. - 3. Ο "διάλογος" που αποσιωπήθηκε: Ο Κ. Τσάτσος για τις προϋποθέσεις της ποίησης. - 4. Η παρέμβαση Σεφέρη και η οριστική αποσιώπηση. - 5. Ο T.S. Eliot για την παράδοση: Η διεκδίκηση του Κάλας και του Σεφέρη. -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ: Ο αναστοχασμός του Νίκου Εγγονόπουλου και η κατασκευή της παράδοσης: 1. Η διάδραση γραφής και ζωγραφικής: "Ζωγραφική ποίησις";. - 2. Οι ελιγμοί της "ιστορίας": Ο ρόλος του Καβάφη στην κατασκευή του Εγγονόπουλου. -- ΜΕΡΟΣ Γ': Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΕΣ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ: Έξοδος: Στην Αμερική: 1. Πραγματικότητα και λογοτεχνικά ταξίδια προς τον νέο κόσμο. - 2. Ν. Κάλας: Από τον υπερρεαλισμό στον ιστορισμό. - 3. Ν. Εγγονόπουλος: Από τη "ζωγραφική ποίηση" στον ζωγραφικό τρόπο στη λογοτεχνία. - 4. Α. Εμπειρίκος: Από το "μανιφέστο της αυτόματης γραφής" και την "ποιητική της επιθυμίας" στη "μεταψυχαναλυτική ουτοπία". -- Επίλογος. -- Βιβλιογραφία. -- Ευρετήριο.  aΟ Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Νικόλας Κάλας και ο Νίκος Εγγονόπουλος, οί τρεις Έλληνες υπερρεαλιστές της περιόδου 1930-1945, σε διάλογο με το μαρξισμό και την ψυχανάλυση στοχάστηκαν για τα καίρια ζητήματα του καιρου τους: Προσέγγισαν το γλωσσικό ζήτημα ασκώντας κριτική στον γλωσσικό θετικισμό είτε αυτός προερχόταν από τους κόλπους της δημοτικής είτε από αυτους της καθαρευουσας. Συνέβαλαν στην αναδιάταξη των συστημάτων σκέψης της εποχής με την εισαγωγή της πρακτικής της αυτόματης γραφής, την αμφισβήτηση του διαχωρισμου της ζωής από τη λογοτεχνία και την ανάδειξη του ασυνείδητου ως συστήματος. Υιοθετώντας ένα πνευμα διεθνιστικό, συζήτησαν εκ νέου τη θέση της Ελλάδας εντός της Ευρώπης, παίρνοντας αποστάσεις από το σχήμα της εθνικής συνέχειας και αναδεικνυοντας τη σημασία της ευρωπαϊκής διαμεσολάβησης. Τέλος, διατυπωσαν ένα πρωτότυπο σχήμα για τη λογοτεχνική παράδοση και τη λογοτεχνική εξέλιξη που έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές θέσεις του Σεφέρη, του Τσάτσου, του Δημαρά και του Καραντώνη και πρότειναν ένα διαφορετικό μοντέλο για τη νεοελληνική λογοτεχνία και τέχνη από αυτό της "γενιάς του τριάντα". Η εκ παραλλήλου μελέτη των βασικών θέσεων των τριών υπερρεαλιστών αναδεικνυει τη συμβολή τους, ή όποια αποσιωπήθηκε από την κριτική σκέψη στις δεκαετίες του 1930 και 1940 καί εξακολουθεί να προκαλεί αντιστάσεις ακόμη καί σήμερα. (Περιγραφή από το οπισθόφυλλο). 1aΕγγονόπουλοςbΝίκοςf1907-1985xΕρμηνεία και κριτική 1aΕμπειρίκοςbΑνδρέαςf1901-1975xΕρμηνεία και κριτική 1aΚάλαςbΝικόλαοςf1907-1988xΕρμηνεία και κριτική0 aΣουρεαλισμόςyΕλλάδα  a709 GR 1aΧρυσανθόπουλοςbΜιχάληςf1952-407002aΆγρα4650  aGRbNATIONAL GALLERYc20230915gAACR2  aINSTbLIBRARYe20230915h709 GR ΧΡΥp036000037376q036000037376uBK  b0029974  cΑΓΟΡΑz2023